Yangın Gecesi

Yangın gecesini giyinmiştim

Ateş İstanbul' a bulaşmıştı.

Yalnızdım, zehirdim, zehirliydim

bütün köprülerim atılmıştı.

Gemimi ellerimle batırmıştım.

İstanbul nefes nefes yanıyordu,

Sen tutuşmuştun yanıyordun

Çığlıkların kulağımdan gitmeyecek.

Saçların tutuşmuştu yanıyordu

Ateş dudaklarına bulaşmıştı.

Kimsecik yangını görmüyordu,

Neden yandığını sormuyordu,

Bir damlacık su vermiyordu

Elini ayağını şaşırmıştı.

Sen bir cehennemdin yanıyordun

İstanbul bir cehennemdi yanıyordu

Ben eski cehennemdim yanıyordum

Şiirlerim haykırmaya başlamıştı.

Duman beni boğmasa köretmese

Gözlerim kör olmasa ölmesem

Seni görsem suçlu gözlerimi görsem

Yangın gecesinde kaybolduğunu

Bir bıçak gibi savrulduğunu...

Başıma taş yağmasa düşmesem,

Gemiler ateş almasa gitmese,

İstanbul yanmasa sen yanmasan

Ben kendimi yakacaktım.

Bu geceyi bağırtan ben değilim.

Bu geceyi bu bir yürek gibi buğulu

Bu uğultulu yangın gecesini,

Rezil rezil bağırtan ben değilim,

Gemiler kendileri bağırıyorlar.

Galata kulesi kendiliğinden bağırıyor

Ben kendim bağırıyorum bilmeyerek

Haykırdığımın farkında olmayarak

Kirpiklerim, bıyıklarım kavruluyor

Yangın hayallerime sokuluyor.

Attilâ İLHAN